Mondelinge overlevering: `t pestorke z`n bruukske

Dat de taal van Tilburg onder andere gebaseerd is op mondelinge overlevering, bewijst deze bijdrage van Sjef Verhoeven. Zo geeft hij aan dat het verhaal van de pastoor en zijn broek al verschillende generaties meegaat en op diverse locaties in Brabant wordt verteld: 

1. Met lacunes Jet Lafèbre (Tilburg, 1912) (haar als kind verteld door Jet Scheepkens uit Eindhoven)

2. Tekst door de moeder van Leni de Bruyn (Tilburg)

3. Tekst gevonden door Cor Swanenberg op Mariaoord

4. Een fragment door J. Verhagen (1941) Schijndel
5. Tekst aan Brabants Buukske gezonden door Nettie Tonissen

We zullen 'es een bekske thee gon zette. Doe wa waoter op de moor

en dan za'k oe swèls vertelle van 'nen heelen auwen pestoor.

Dieën pestoor die wonde-n-in Pruise, of nee, in Limburg, geleuf ik host.

Och nee, och nee, 't was in Braobant. Dieën pestoor ha slèècht z'ne kost.

Hij was èrem, bitter èrem, mar hij gaaf ok alles weg

on de èrme van z'n perochie. Jè, 't is waor al wa'k oe zeg!

Vur z'n evenaoste zô-t-ie loope dur't grotste vuur.

IJvrig zaat ie in den biechtstoel 's aoves soms tot ellef uur.

Op 'nen zaoterdag-'n-aovond kwaam ie hil laot uit de kèrk.

"Mieke", zee-t-ie tot z'n dienstmèid, “'k heb vur jouw nog 'n bietje wèrk."

"Och pestoor, lo'me toch te bed gaon, 't is al zo verschrikkelijk laot.

Midden in de naacht nog wèrke? Nee, pestoor, da's nou ginne praot!"

Wie wil weten hoe het verhaal van de pastoor en zijn broek en zijn dienstmeid verder gaat, leest door op de website CuBra